πολυπετής

-ές, Μ

αυτός που έχει πέσει, που έχει προέλθει από πολλούς («λόγους πολυπετεῖς», Μ. Ψελλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ-* + -πετής (< πίπτω), πρβλ. ευ-πετής, χαμαι-πετής].